USAMODZIELNIENIE
Usamodzielnienie (definicja) – długotrwały proces wychowawczy, któremu podlegają pełnoletni wychowankowie rodzin zastępczych oraz placówek opiekuńczo – wychowawczych, mający na celu podjęcie przez nich samodzielnego, dojrzałego życia w integracji ze środowiskiem.
INDYWIDUALNY PROGRAM USAMODZIELNIENIA
Indywidualny program usamodzielnienia osoba usamodzielniana przygotowuje we współpracy z opiekunem usamodzielnienia i przedkłada dyrektorowi Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie do zatwierdzenia.
Jest to rodzaj kontraktu socjalnego z usamodzielnianym wychowankiem, będący podstawą do przyznania świadczeń pieniężnych.
Indywidualny program usamodzielnienia określa obowiązki osoby usamodzielnianej w tym:
- formy uzyskania wykształcenia,
- podjęcia zatrudnienia,
- uzyskania odpowiednich warunków mieszkaniowych,
- uzyskania należnych świadczeń wraz z terminem realizacji.
Określa również zakres współdziałania osoby usamodzielnianej z rodziną naturalna i środowiskiem.
Treść programu wypełniają obowiązki usamodzielnianego wychowanka oraz zobowiązania podjęte przez opiekuna usamodzielnienia.
Indywidualny program usamodzielnienia jest podstawą do przyznania pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki z datą podpisania go przez osobę usamodzielnianą i dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie.
W przypadku zmiany sytuacji życiowej osoby usamodzielnianej może ona wraz z opiekunem dokonać zmian w indywidualnym programie usamodzielnienia a następnie przedstawić do zatwierdzenia dyrektorowi Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie.
Niewykonanie obowiązków przez osobę usamodzielnianą może spowodować odmowę lub zawieszenie wypłacania świadczeń pieniężnych.
Niewykonanie zobowiązań przez opiekuna usamodzielnienia może spowodować jego zmianę przez dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie.
WARUNKI OTRZYMANIA POMOCY NA USAMODZIELNIENIE
Pomoc na usamodzielnienie przysługuje osobie, która spełnia następujące warunki:
- osiągnęła pełnoletniość przebywając w rodzinie zastępczej, placówce opiekuńczo-wychowawcze,
- podstawą umieszczenia w rodzinie zastępczej było postanowienie sądu,
- przebywała w rodzinie zastępczej co najmniej rok,
- wskazała osobę, która podejmie się pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia i przedstawi pisemną zgodę tej osoby,
- przedstawiła sporządzony razem z opiekunem usamodzielnienia i zatwierdzony przez dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie indywidualny program usamodzielnienia,
- zobowiąże się pisemnie do realizacji przedstawionego programu usamodzielnienia.
Okres rocznego pobytu w rodzinie zastępczej liczony jest od momentu osiągnięcia pełnoletniości. W sytuacji, kiedy osoba pełnoletnia pozostanie w rodzinie do czasu ukończenia szkoły, którą rozpoczęła przed osiągnięciem pełnoletniości, okres pobytu w rodzinie zastępczej podlega wliczeniu do rocznego okresu. Czas pobytu po ukończeniu szkoły nie jest wliczany do tego okresu.
Pomoc na usamodzielnienie jest świadczeniem obligatoryjnym, co oznacza, że jeżeli osoba usamodzielniana spełnia kryteria ustawowe starosta nie może jej odmówić przyznania pomocy. (art. 88 ust. 7 ustawy o pomocy społecznej podaje wypadki w których starosta może ale nie musi odmówić pomocy pieniężnej).
RODZAJE POMOCY NA USAMODZIELNIENIE
Osoba usamodzielniana zostaje objęta pomocą przez pracę socjalną i pomocą:
1. pieniężną na kontynuowanie nauki
2. pieniężną na usamodzielnienie
3. w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym mieszkaniu chronionym
4. w uzyskaniu zatrudnienia
5. w formie rzeczowej, na zagospodarowanie.
USAMODZIELNIENIA
OSOBA OPUSZCZAJĄCA:
- rodzinę zastępczą,
- placówkę opiekuńczo-wychowawczą,
- rodzinny dom dziecka,
- dom pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie,
- dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży,
- młodzieżowy ośrodek wychowawczy,
- zakład poprawczy,
- schronisko dla nieletnich,
- specjalny ośrodek szkolno – wychowawczy,
- specjalny ośrodek wychowawczy,
- młodzieżowy ośrodek socjoterapii zapewniający całodobową opiekę.
ZOSTAJE OBJĘTA POMOCĄ MAJĄCĄ NA CELU ŻYCIOWE USAMODZIELNIENIE I INTEGRACJĘ ZE ŚRODOWISKIEM W POSTACI:
- pracy socjalnej;
- na zagospodarowanie w formie rzeczowej;
- pomocy pieniężnej na usamodzielnienie;
- pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki;
- pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych;
- oraz w uzyskaniu zatrudnienia;
UWAGA! WYCHOWANEK/WYCHOWANKA OSIĄGAJĄCY/A PEŁNOLETNOŚĆ W RODZINIE ZASTĘPCZEJ LUB JEDNEJ Z W/W PLACÓWEK MA PRAWO POZOSTAWAĆ W RODZINIE ZASTĘPCZEJ LUB W PLACÓWCE DO CZASU UKOŃCZENIA SZKOŁY ROZPOCZĘTEJ PRZED PEŁNOLETNOŚCIĄ.
ZASADY PROCESU USAMODZIELNIENIA REGULUJĄ:
1. Ustawa z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (tj. Dz. z 2009 r. Nr 175 poz. 1362 z późn zm.), 2. Rozporządzenie Ministra Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie udzielania pomocy na usamodzielnienie, kontynuowanie nauki oaz zagospodarowanie (Dz. U. 2005 r. Nr 6 poz. 45 z późn. zm.), 3.Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 lipca 2001r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz.U. z 2009 r. Nr 127 poz. 1055).
Niezwykle ważnym w procesie usamodzielnienia jest indywidualny program usamodzielnienia, który powinien być przygotowany przez osobę usamodzielnianą wraz z opiekunem usamodzielnienia przy współpracy Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, co najmniej na miesiąc przed osiągnięciem pełnoletniości przez osobę usamodzielnianą.
Indywidualny program usamodzielnienia to rodzaj pisemnej umowy zawartej z osobą ubiegającą się o pomoc, określający uprawnienia i zobowiązania stron umowy, powinien on uwzględniać: 1.kontakty wychowanka z rodziną i środowiskiem, 2.uzyskanie wykształcenia zgodnego z możliwościami i aspiracjami osoby usamodzielnianej poprzez określenie kolejnych szczebli edukacji, 3.uzyskanie kwalifikacji zawodowych przez wychowanka, 4.uprawnienia do ubezpieczenia społecznego, 5.miejsce osiedlenia się wychowanka 6.uzyskanie odpowiednich warunków mieszkaniowych, 7.podjęcie zatrudnienia, 8.formy przysługujących świadczeń.
Indywidualny program usamodzielnienia jest podstawą do przyznania świadczeń na usamodzielnienie z datą podpisania, przez osobę usamodzielnianą, opiekuna usamodzielnienia oraz Kierownika Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie.
Opiekunem procesu usamodzielnienia może zostać:
1. jedno z rodziców zastępczych,
2. dyrektor placówki rodzinnej,
3. pracownik socjalny Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie,
4. wychowawca,
5. psycholog, pracownik socjalny placówki,
6. inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnioną
Warunkiem pozostawania opiekunem procesu usamodzielnienia jest pisemna zgoda tej osoby.
Zadania opiekuna procesu usamodzielnienia to:
1. zapoznanie się z dokumentacją i drogą życiową osoby usamodzielniającej się,
2. opracowanie wspólnie z osobą usamodzielniającą się indywidualnego programu usamodzielnienia,
3. ocena indywidualnego programu usamodzielnienia oraz jego modyfikowanie,
4. współpraca z rodziną osoby usamodzielniającej się oraz ze środowiskiem lokalnym, zwłaszcza ze szkołą i gminą, 5. opiniowanie wniosku o przyznanie pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i kontynuowanie nauki.
Pomoc dla osoby usamodzielnianej: 1.pieniężna na usamodzielnienie, 2.pieniężna na kontynuowanie nauki, 3.w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu chronionym, 4.w uzyskaniu zatrudnienia, 5.na zagospodarowanie - w formie rzeczowej.
SZCZEGÓŁOWE WARUNKI I KRYTERIA JAKIE POWINNA SPEŁNIAĆ OSOBA UBIEGAJĄCA SIĘ O PRZYZNANIE WW. POMOCY REGULUJĄ WYMIENIONE WYŻEJ AKTY PRAWNE.
WSZYSTKICH NIEZBĘDNYCH INFORMACJI UDZIELA
Iwona Łoch- Katlewska - pracownik socjalny tel: 017 22 10 048, e-mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. parter, pokój 121c
